بررسی مساله حکم ورود غیر مسلمان به مساجد در فقه امامیه

در این مقاله تلاش شده است حکم فقهی ورود غیرمسلمان به مساجد بررسی شود. در ابتدا انواع غیرمسلمان (اهل کتاب، مشرکین و .. ) تعریف شده، سپس حکم هرکدام جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است. مجموع ادله ای که از طرف فقهاء بر ناروایی ورود کافران به مساجد اقامه شده، عبارتند از: قرآن، روایات، اجماع و دیگر تأییدکننده‌های برگرفته از لوازم آیات و روایات. با توجه به اینکه حکم ورود کفار به مساجد، متاثر از حرمت ورود آنان به مسجدالحرام است، در مرحله نخست، حکم ورود کفار به مسجدالحرام مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته است. مهمترین دلیل این مسئله، آیه 28 سوره توبه و اجماع است. دلالت این دو دلیل در محدوده حرم و مسجدالحرام است نه بیش از آن. حال چه نجاست آنان، نجاست ظاهری، و چه درونی و باطنی باشد. بنابر این فقدان دلیل نسبت به سایر مساجد، دلیل بر جواز خواهد بود. زیرا مقتضای اصل اولی جواز است. در مورد ناروایی ورود کفار به مساجد دیگر، دلیل قانع‌کننده‌ای یافت نشد؛ الا اینکه این عمل باعث بی حرمتی به خانه خدا می شود. اما در صورتی که بی حرمتی محسوب نشود و دلیل ورود کافر به مسجد، آشنایی با اسلام و مسائل اعتقادی اسلام بوده و امید هدایت وی رود، اشکالی ندارد.